Parkeropedia

Podobno najbardziej znanym piórem Parkera jest model 51. W wielu książkach znajduje się informacja, że projektantem tego modelu był Laszlo Moholy-Nagy, ale nie jest to prawda. Pomysłodawcą i projektantem pióra był Kenneth Parker (zdjęcie poniżej). Pióro to miało spełnić jego marzenia o piórze doskonałym. To on zgromadził zespół pracujący nad nowym modelem. Marlin Baker – wcześniej pracujący dla MIT – pomagał Parkerowi poskładać jego pomysły w całość. Baker miał udział w ośmiu patentach związanych z tym modelem, m.in. ze skuwką, korpusem, sekcją zawierającą nowy kolektor oraz cylindryczną stalówką. Kolektor wykonany z lucitu wprawdzie wcześniej opatentował Russell Wing, ale Parker wykupił ten patent a Baker wykonał znaczne zmiany usprawniające kolektor. Milton Robert Pickus zajmował się problemem irydu, który w owym czasie (lata 1939-41) sprowadzano z Rosji, ale ta będąc u progu wojny zamknęła się na międzynarodowy handel. Pickus opracował więc nowe materiały, mające zastąpić iryd. Pierwszym było osmiridium, kombinacja irydu, osmu i platyny, które było używane w stalówkach modelu 51 w latach 1941-44. Kolejnym materiałem było platynium, stop rutenu i platyny, który używano w piórach wyprodukowanych po 1944 roku.

W 1939 roku większość elementów dla pióra było już gotowych. Projekt był rewolucyjny. Nie przypominał żadnego wcześniejszego pióra. Reklamowano je jako pióro z innej planety. Na pierwszy rzut oka widać było, że stalówka jest prawie w całości ukryta, wystaje tylko jej czubek. Miało to chronić stalówkę i zapobiegać parowaniu atramentu. Pióro zaczynało pisać jak tylko przytknęło się je do papieru. Rewolucyjny kolektor pozwalał na lepszy transport atramentu i zapobiegał cieknięciu pióra. Ten model pierwszy nie przeciekał w samolocie a testy wykazały, że przy tak nowocześnie zaprojektowanym kolektorze, piórem tym można napisać najwięcej przy jednym napełnieniu atramentem – 4560 słów, to o 1000 słów więcej niż modelem Senior Vacumatic z o wiele większym zbiornikiem na atrament. Pióro powstawało w efekcie 238 procesów produkcyjnych, z których 42 wykonywano ręcznie. Napełniano je systemem wziętym z pióra Vacumatic.

Kenneth Parker zastanawiał się jak je nazwać. Przez okna swojego biura widział tabliczkę U.S.51, która oznaczała drogę krajową. Kilka dni później siedział w nowojorskiej restauracji i zauważył jej adres w menu: 51 West 51 Street. Zdał sobie wtedy sprawę, że 1939 rok, to 51 rok istnienia fabryki Parkera. Pióro nie mogło więc mieć innej nazwy. Pojawiają się także sądy, że pióro, które na rynek trafiło w 1941 roku, nazwano tak dlatego, że o 10 lat wyprzedzało inne konstrukcje piór. 

Testowe modele 51 wyprodukowano w Wenezueli i Kolumbii, gdzie tropikalne warunki wydały się firmie wymarzone do sprawdzania pióra w ekstremalnym otoczeniu. Pióra te różniły się od późniejszych modeli tylko brakiem niebieskiego diamentu na klipsie. Testową sprzedaż w USA prowadzono w roku 1940 w Chicago, Filadelfii i Champagne w stanie Illinois. Rezultaty były bardzo zachęcające; w Chicago sprzedaż wzrosła o 80%. 250 000 dolarów, które włożono w rozwój tego pióra, zdawało się być dobrze zainwestowane. Premierę pióra określono na styczeń 1941 roku a ceny ustalono między 12.50$ a 80$ za najdroższy model (poniżej na stronie katalogu z 1941 roku). W tym czasie pracownik w fabryce Parkera zarabiał 30$ tygodniowo. Główny rywal Parkera, czyli model Eversharp Skyline kosztował wtedy 5$.

W roku 1941 w sprzedaży znalazły się modele określane przez kolekcjonerów jako „pierwszoroczniaki”. Od późniejszych modeli różnił je imprint, który znajdował się przy dolnym diamencie (jewel) pióra: PARKER „51” MADE IN USA 1. Jedynka na końcu oznacza właśnie pierwszy rok produkcji. Niewielka część produkcji zawiera ten sam napis umieszczony na dole skuwki. Pochodzą one z końca roku 1941 i zwiastują późniejsze lokowanie imprintu. Oba diamenty, na górze i na dole pióra, w pierwszoroczniaku produkowane były głównie z aluminium. Zdarzają się jednak pióra, w których aluminium na diamenty zastąpiono plastikiem w kolorze szarym, lub miodowym. 

W pierwszoroczniakach w zasadzie stosowano system napełniania określany mianem „Speedline filler” wykonany z aluminium i stalową sprężynką, były także modele z plastikowym systemem, który rozpowszechnił się z przystąpieniem USA do wojny, kiedy to metal był bardziej potrzebny do innych celów, niż produkcja piór. Plastikowy element bywał bezbarwny, czarny lub żółty.

Skuwki z pierwszego roku produkcji zawierają powtórzony imprint z dołu pióra, co później się już nie pojawiało. Na wszystkich skuwkach pierwszoroczniaków był niebieski diament. Skuwka tych modeli zawierała klips ze strzałkę z nazwą firmy, tuż pod niebieskim diamentem. Po roku 1947 zniknął napis na klipsie. 

W pierwszym roku sprzedano 6 236 piór modelu 51. 

Właściwa produkcja piór od roku 1942 musiała ulec lekkiej zmianie, gdyż wojna wymagała ograniczenia w stosowaniu pewnych materiałów, zwłaszcza metali. Zrezygnowano więc z dwóch diamentów, stosując je tylko przy bardzo drogich modelach, z tak zwanej górnej półki. 

Do produkcji skierowano pióra w siedmiu kolorach:

Najczęściej spotykane:

    India Black

    Cordovan Brown

    Cedar Blue

    Dove Gray

Poniżej reklama z tymi właśnie modelami z katalogu z roku 1941.

Poza fabryką w USA model 51 był produkowany w Kanadzie i Anglii. 

Ze względu na przepisy handlowe nie można było sprzedawać pióra bezpośrednio do Anglii, więc Parker otworzył fabrykę w Kanadzie, gdzie właściwie w większości składano pióra z części dostarczonych z macierzystej fabryki w USA. Później fabryka zaczęła całkowicie własną produkcję piór. 

Na kanadyjskich piórach znajdowały się dwa rodzaje imprintów:

     PARKER „51”

     MADE IN CANADA

              7

Cyfra w ostatniej linijce była kodem oznaczającym rok produkcji – w tym wypadku 1947.

lub

     PARKER „51”

     MADE IN USA T7

Literka „T" oznacza produkcję w fabryce w Toronto, a „7” rok produkcji 1947.

Angielska produkcja rozpoczęła się w Newhaven w 1947 roku i wytwarzano modele w czterech podstawowych kolorach (India Black, Cordovan Brown, Cedar Blue, Dove Gray). Wszystkie pióra miały tylko jeden diament na skuwce i nie miały niebieskiego diamentu oznaczającego wieczną gwarancję. Pióra miały imprint - tuż pod pierścieniem - w czerech liniach:

     PARKER „51”

     REG-T-M-640244

     MADE IN ENGLAND

     7

Poniżej prezentacja modelu Parker 51 Vacumatic Cedar Blue Lustraloy Cup - 1947 oraz ołówka z tego modelu. 

Poniżej prezentacja modelu Parker 51 Vacumatic Dove Grey Lustraloy Cup - 1947 oraz ołówka z tego modelu. 

Poniżej prezentacja modelu Parker 51 Vacumatic India Black Custom Cup - 1947. 

W 1946 roku Kenneth Parker doszedł do wniosku, że system vacumatic jest zbyt skomplikowany i drogi. Po niepowodzeniu z modelem Red Band zaczęto pracować nad nowym systemem, który pozwoliłby zwiększyć sprzedaż. Prace nad nim trzymane były w tajemnicy a dążono do zbudowania systemu, który nie będzie miał części ruchomych i pozwoli na gromadzenie dużej ilości atramentu. 

Przełom nastąpił w chwili wynalezienia przez Johna Dysona materiału nazwanego Pli-glass, bardziej wytrzymałego niż stosowana do tej pory guma. Dyson określił jego trwałość na 30 lat. Jednak się pomylił, zbiorniki te wytrzymują ponad 50 lat i dalej są sprawne. 

Poniżej anatomia pióra Parker 51 w wersji aerometric, czyli ze zbiornikiem z Pli-glassu. Zdjęcie z książki: "Pen Repair, Second Edition" J.Marshall, L. Oldfield.

Dla wielu użytkowników Parker 51 to ten zasilany właśnie systemem aerometrycznym. Był on dostępny na rynku od 1948 roku aż do 1975. Pojawia się na nim do dziś w postaci klonów produkowanych w Chinach. 
Korpusy tego pióra można było kupić w różnych kolorach w zależności od kraju produkcji. W USA były to:

• Black 
• Burgundy
• Dark Burgundy
• Midnight Blue (Dark Blue) 
• Teal Blue
• Turqoise 
• Forest Green 
• Navy Grey 
• Cocoa
• Plum (Aubergine) 
• Rage Red

Poza tym były jeszcze trzy modele całe metalowe:

• Presidential Deluxe (od 1949)
• The Signet (od 1949, a od 1957 nazywany Insignia)
• The Flighter (od 1949)

Natomiast kolory z produkcji w Wielkiej Brytanii to:

• Black 
• Burgundy
• Navy Grey
• Teal Blue

Poniżej pióro produkcji USA 51 Navy grey z roku 1950 ze skuwką Lustraloy..

Kolejny model to produkcja angielska 51 Black z roku 1955 ze skuwką Gold Filled. 

Poniżej model produkcji angielskiej 51 Burgundy z roku 1955 ze skuwką Gold Filled. 

Kolejny model to produkcja angielska 51 Teal Blue z roku 1955 ze skuwką Gold Filled. 

W 1947 roku pojawił się mniejszy model, nazwany Demi, który produkowany był zarówno w wersji vacumatic i aerometrik aż do roku 1961.

Był krótszy od zwykłego 51 o 1,5 cm, ale miał taką samą średnicę. Skuwka natomiast była mniejsza. 

W 1950 roku pojawił się model Special. Miał inną obudowę zbiornika na atrament, stalówkę z oktanu a nie złotą i miał tylko skuwki w wersji stalowej polerowną z czarnym jewelem na górze. Występował w natępujących odmianach kolorystycznych:

• Black
• Teal Blue
• Burgundy
• Navy Grey
• Forest Green

Produkowany był do roku 1957.

Poniżej model Special 51Teal Blue z 1957 roku.  

Poniżej model Special 51 Burgundy z 1957 roku.