Lata 1888-1920 to niezwykle burzliwy okres. Kończy się wiek XIX a zaczyna dwudziesty. W tym okresie w USA rządzi czterech prezydentów: W. McKinley, T.Roosevelt, W.Taft i W.Wilson. W latach 1914-18 toczy się pierwsza wojna światowa. Polski nie ma na mapie świata przez większość tego okresu.

W 1888 roku ukazuje się pierwszy numer miesięcznika National Geographic, wydawany do dziś. W 1895 roku odbywa się pierwsza projekcja filmowa.

W sztukach plastycznych mamy symbolizm, modernizm, fowizm, ekspresjonizm i futuryzm.

W muzyce pierwsze skrzypce grają G.Verdi, M.Rimski-Korsakow, C.Debussy, G.Puccini i G. Mahler. Rodzi się jazz.

Literacką nagrodę Nobla otrzymują między innymi: H.Sienkiewicz (1905), R.Kipling (1907), R.Tagore (1913), R.Rolland (1915) i K.Hamsun (1920).

1 listopada 1863 roku w rodzinie emigrantów z Anglii, w Shullsburg stan Winsconsin, rodzi się George S. Parker. Po przeprowadzce na farmę w stanie Iowa, młody George poznał trudy ciężkiego życia na wsi. Uczęszczanie do szkoły łączył z pracą gazeciarza. Jako nastolatek zapisał się do szkoły telegrafistów a po jej skończeniu zaczął pracę jako telegrafista w Janesville. Potem pracował już jako nauczyciel w szkole telegraficznej, ale ze względu na niskie zarobki musiał dorabiać jako sprzedawca piór firmy Holland. 

Sprzedając pióra firmy Holland Parker często musiał wysłuchiwać uwagi o ich zawodności a równie często musiał naprawiać kiepskie egzemplarze piór, aby nie zwracać pieniędzy za sprzedane pióra. Wtedy doszedł do wniosku, że mógłby udoskonalić konstrukcję piór, aby móc sprzedawać ich więcej. Kupował więcej narzędzi i części, aby móc sobie z tym radzić a sypialnię w swoim hotelowym pokoju zamienił na miniwarsztat. Zaczął składać własne konstrukcje piór z części, które kupił od firmy Holland. W wieku 25 lat, w 1888 roku, doszedł do wniosku, że czas spróbować sprzedawać pióra własnej produkcji. Zakupił 300 korpusów piór od firmy Goodrich, stalówki od innej firmy, i w hotelowym pokoju rozpoczął produkcję własnych piór sygnowanych "Geo S. Parker". 

George Parker wszelkimi sposobami starał się znaleźć pieniądze na rozwój firmy. Próbował nawet namówić ojca, aby zainwestował 500 dolarów, ale nic z tego nie wyszło. Wyglądało na to, że początkująca firma będzie musiała zostać zamknięta, gdyż Parker nie dawał rady sam jej rozwijać, a w hotelowym lobby także nie udało się nikogo namówić do inwestycji. Do czasu.

Pewnego dnia Parker przysiadł się do Williama F. Palmera, starszego od niego o osiem lat, także z wykształcenia telegrafisty, a w tym czasie agenta ubezpieczeniowego. Palmer próbował oczywiście sprzedać Parkerowi polisę ubezpieczeniową, ale rozmowa potoczyła się w innym kierunku i zeszła na pióra. Palmer miał właśnie trochę kapitału, który zamierzał w jakiś sposób zainwestować a propozycja Parkera wydawała mu się zawierać duży potencjał. Wygląda na to, że gdyby nie to spotkanie dwóch byłych telegrafistów, to firma Parker nie przetrwałaby do dziś. Za 1000 dolarów Palmer wykupił 50 % udziałów w patencie Parkera oraz w jego firmie. Te pieniądze pozwoliły na rozwój firmy, pozyskanie dalszych kapitałów w banku oraz zatrudnienie pracowników, którzy w wynajętym pomieszczeniu na poddaszu hotelu Myers zaczęli profesjonalną produkcję piór. 

Warsztat firmy Parker ok 1890 roku.

W lutym 1892 roku zarejestrowano spółkę Parker Pen Company, której prezesem został Palmer a skarbnikiem George S. Parker. W tym samym roku Parker zawarł związek małżeński z Marthą Clemens, która będzie dzielić z nim wzloty i upadki firmy. 

Podział obowiązków był w firmie prosty: Parker odpowiadał za produkcję piór a Palmer z ich sprzedaż. Był to rozsądny i efektywny podział, który zdejmował z barków Parkera inne, poza produkcją, obowiązki. Mógł się więc poświęcić pracy koncepcyjnej a ta zaowocowała kolejnymi patentami ulepszającymi konstrukcję spływaków. Wszystko to prowadziło do przełomowego patentu z roku 1894, w którym pojawił się termin Lucky Curve, obecny na rynku przez aż 35 lat.

Poniżej część oferty z katalogów firmy Parker z roku 1898. Pokazuje ona dużą różnorodność model produkowanych w początkowym okresie. Od góry mamy bardziej ozdobne i wyszukane wręcz modele w wyższej cenie, a im niżej, tym tańsze pióra i skromniejsze w wyglądzie. U dołu znajduje się model oznaczony numerem 1. Prawdopodobnie jest to jedno z pierwszych piór w ofercie firmy Parker. Prosty gładki korpus a na nim jedynie nazwa PARKER.

"Najlepsi sprzedawcy sprzedają pióra Parker, bo ich najlepsi klienci chcą tego co najlepsze - to jest właśnie Parker."

                                                                                                                                                  Parker Side Talks, 1900.

Na rysunku z katalogu z roku 1902 widać w środku specjalne etui do piór firmy Parker, które zawiera pipetę służącą do zakraplania atramentu. Pudełko takie można było kupić za jednego dolara. 

W roku 1903 na świat przychodzi Russell Parker, pierwszy syn twórcy firmy. Jego przyszłość oczywiście związana będzie z rodzinną firmą, choć zakończy się przedwcześnie.

W tym samym roku George Parker ruszył w pierwszą podróż po Europie, szukając nowych rynków zbytu. Podróż ta miała związek ze skandalem, który wybuchł w Anglii, gdzie lokalni dealerzy piór Parker zrobili coś na kształt piramidy finansowej, zrażając firmę Parker do interesów w tym kraju na dłuższy czas. Parker musiał więc znaleźć nowych sprzedawców na europejskim rynku. 

Podczas podróży przez Danię George Parker nie mógł zainteresować sprzedażą swoich piór żadnej dużej firmy. W jednej z nich podszedł do niech Christian Olsen, pracujący dla tej dużej firmy, ale mający własną, małą firmę na boku. Złożył ofertę reprezentowania Parkera w Danii, Szwecji i Norwegii przez swoją firmę. Parker postawił jednak warunek: musi od razu wziąć do sprzedaży 144 pióra i 72 ołówki. Olsen się zgodził. Uradowany wrócił do domu i opowiedział o wszystkim ojcu, który się zirytował, gdyż jego zdaniem nie ma szans na sprzedanie tylu piór. Kazał synowi oddać pióra i wycofać się z umowy. Christian Olsen starał się złapać Parkera, ale ten już wyjechał z Danii. Okazało się jednak, że pióra się sprzedały i był to początek współpracy firmy Olsen z firmą Parker. Najpierw sprzedawała ona tylko produkty Parkera, pod koniec lat 20-tych Olsen zaczął na piórach Parkera tłoczyć logo swojej firmy - kotwicę z inicjałami C O - a później zaczął produkcję pod własną marką PENOL, a pióra przez nią produkowane były bardzo podobne do parkerowskich Duofoldów. 

W owym czasie większość piór napełniana była bezpośrednio do korpusu, poprzez zakroplenie atramentu specjalną pipetą. Była to czynność męcząca i często powodująca zabrudzenie, zarówno pióra jak i jego właściciela. Parkerowi szukał innego, bardziej niezawodnego i prostszego rozwiązania. 

Producenci prześcigali się w zdobyciu nowych patentów na taki system i Parker także prowadził poszukiwania. Podobno za kilkaset dolarów kupił patent od niejakiego Pickarda, który opisywał self-filling pen. Następnie lekko ten patent zmodyfikował i opatentował ponownie w roku 1905. W owych latach toczyły się ciche "wojny" patentowe, i każdy coś od kogoś zapożyczał, udając że to jego własny patent. Prawdopodobnie i Parker uciekał się do takich rozwiązań, ale nie ma na to sądowych dowodów. W każdym razie firma od tego czasu stosowała system self-filling.

Jak widać na zdjęciu powyżej, system ten składa się z gumowego zbiornika, dwuczęściowej blaszki oraz przycisku na jej końcu. Po skręceniu pióra blaszka opiera się na na zakończeniu gwintu (czyli trochę wyżej niż to widać na zdjęciu), a po naciśnięciu na przycisk zostaje wygięta w kierunku zbiornika, który wypycha powietrze przez spływak, po zwolnieniu nacisku zasysa atrament. Proces czysty i elegancki. Parker stosował go będzie przez następne 40 lat, z modyfikacją w roku 1914 i zmianą nazwy na button filler. 

Oto kilka kolejnych modeli piór firmy Parker, tym razem z oferty z roku 1905.

Poniżej kolejno modele: Aztec, model Solid Gold, Snake i najniżej dwa razy Svastica.

Nim w piórach Parkera zadomowił się system button filler przez bardzo krótki okres stosowano inne rozwiązanie, dziwnie przypominające system firmy Conklin, a nazwany przez Parkera click-filler. Ta strona z katalogu piór Parkera pochodzi z roku 1907 i pokazuje przekrój poprzez korpus, który ukazuje zasadę funkcjonowania owego systemu. Nie sprawdzał się zbyt dobrze, więc wiadomo dlaczego zdecydowano się na system przyciskowy.

Poniżej pióra z ciekawym modelem klipsa określanym przez katalog jako "znikający klips". Projekt klipsa zakładał, że w czasie założenia skuwki na tył korpusu klips chowa się w skuwce, aby nie przeszkadzać w pisaniu, natomiast przy zamknięciu pióra skuwką, korpus wypychał część klipsa na zewnątrz skuwki tak, aby można było go zaczepić o kieszeń marynarki. 

Oto niektóre modele piór Parkera z lat 1909. Na uwagę zasługuje szczególnie model 47, obłożony macicą perłową. Ze względu na zgrubienie w środku korpusu pióro to określane bywa modelem ciążowym. 

Oto model Parker 33, produkowany w latach 1906-18. Zdobiony pozłacanymi elementami nałożonymi na korpus i skuwkę. 

Stalówka w tym egzemplarzu pochodzi ze znaczenie późniejszego okresu.

Oraz film wideo prezentujący to pióro:

W katalogu z roku 1912 można znaleźć jeszcze jedno wyjątkowe pióro, model 39, z 18-karatowego złota ze szlachetnymi kamieniami i perłami. Cena też dość wysoka, bo aż 20 dolarów. Na końcu skuwki znajduje się płaska powierzchnia, na której można było wygrawerować jakiś napis, bądź inicjały ( na rysunku jest to litera "S").

Natomiast poniżej parkerowaska oferta z roku 1915, która prezentuje szeroką gamę modeli Jack-Knife, różnych rozmiarów i z różnymi wykończeniami korpusu oraz skuwki. Widać także, że sekcja miały dwa rodzaje końcówek: wąską i z szerokim kołnierzem. Różniły się także długością gwintu służącego do zakręcania skuwki. Opisy widoczne na korpusie firma Parker będzie w takim kształcie stosowała przez kolejne lata. 

Kolejny patent wprowadził na rynek nowy klips Parkera. W 1916 opatentował go W.E. Moore. Ten klips będzie funkcjonował aż do końca lat 30-tych ubiegłego wieku i zostanie wyparty przez słynną strzałkę z modelu Vacumatic. Poniżej patent opisujący ów klips. 

Przytoczony poniżej fragment z Side Talks z roku 1917 opisuje najnowszy model piór Parker określany terminem Ivorine. Jak wynika z owego dokumentu pióra te cieszyły się dużym zainteresowaniem. Te niewielkie gabarytowo pióra produkowane były głównie dla kobiet. Parker koniecznie chciał złamać prymat czarnych piór na rynku i wprowadzić kolorowe urozmaicenie. Pióra wieczne w owych czasach produkowane głównie z materiału określanego "hard rubber" czyli ebonitu, którego naturalna barwa to właśnie czerń, a zmiana koloru, na przykład na czerwony, wiązała się z dokonywanie zmian w strukturze ebonitu, co często kończyło się zwiększeniem podatności na pęknięcia, jak miało to miejsce w przypadku Red Giant'a. 

Parker ciągle poszukiwał nowych materiałów i trafił na kazeinę, z której produkowano właśnie pióra Ivorine. Niestety działo się to wszystko w czasie pierwszej wojny światowej, więc dostawy kazeiny z Europy, a dokładnie z Francji, były nierytmiczne i coraz mniejsze, więc nie udawało się zadowolić popytu jaki był na kolorowe pióra na rynku amerykańskim. 

Pióra Ivorines produkowane były w bardzo szerokiej gamie kolorów:

• koralowym
• jasno-purpurowym
  
• ciemno-purpurowym
  
• pomarańczowym
• jasnoniebieskim
• żółtym
• czerwonym
• turkusowym
• zielonym
• szarym
• filoletowym
• karmazynowym
• purpurowym
• transparentnym
• czarnym

Produkcja Ivorines zakończyła się w 1925 roku, kiedy Parker na dobre wprowadził na rynek Duofolda. 

Oto kilka innych modeli piór z tego samego katalogu:

To model Trench Pen, produkowany dla żołnierzy biorących udział w pierwszej wojnie światowej. Pióro zawierało w tak zwanej ślepej skuwce krążki z prasowanym atramentem, który rozpuszczał się po wrzuceniu krążka oraz wlaniu wody do korpusu i można było pisać. Model ten zapewnił firmie Parker znaczne dochody, które jednak w większości pochłonęła budowa nowej siedziby firmy, rozpoczęta w 1919 roku. 

W pierwszym okresie działalności firmy Parker, w latach 1888-1920, wyprodukowała ona chyba więcej modeli niż w cały okresie późniejszym. Setki modeli, tanich piór szkolnych, do codziennego użytku, oraz luksusowych, ze złota czy wyszukanymi zdobieniami.

W latach 1918-20 można już było mówić o budowaniu klasycznej formy parkerowskiego pióra. Wykształciła się już skuwka z klipsem oraz modelunek korpusu, zapoczątkowany przez pióro Jack-Knife, oraz sekcja z modelu Black Giant.

Poniżej prezentacje trzech piór z końcowych lat tego preduofoldowego okresu parkerowskiej produkcji.

Najpierw model Parker 3 1/2, gdzie oznaczenie 1/2 informuje, że korpus był zdobiony wzorem. Prawdopodobny okres produkcji 1920 rok. 

Pióro to ma 135 mm długości zamknięte a sam korpus ze stalówką to 130 mm. Stalówka z otworem odpowietrzającym w kształcie serca, z wygrawerowanym napisem: Parker, Lucky Curve Pen, 3. Imprint na korpusie w bardzo dobrym stanie. System napełniana: Button filler.

Kolejne pióro to Parker 2 1/2, gdzie oznaczenie 1/2 informuje, że korpus był zdobiony wzorem. To model Lady, choć jeszcze Parker nie wprowadził tego oznaczenia na korpusie pióra, pojawią się one dopiero w modelach Duofold.

Pióro to ma 114 mm długości zamknięte, a sam korpus ze stalówką to 106 mm. Stalówka z otworem odpowietrzającym w kształcie okręgu, z wygrawerowanym napisem: Parker, Lucky Curve Pen, 2, Made in USA. Imprint na korpusie częściowo starty. System napełniana: Button filler.

A oto pióro Parker 2. Tym razem korpus gładki, bez zdobień. Prawdopodobny okres produkcji 1920 rok. 

Pióro to ma 134 mm długości zamknięte, a sam korpus ze stalówką to 128 mm. Stalówka z otworem odpowietrzającym w kształcie serca, z wygrawerowanym napisem: Parker, Lucky Curve Pen, 2. Imprint na korpusie częściowo starty. System napełniana: Button filler.

A oto prezentacja wideo modeli Parker 3 1/2 i Parker 2 1/2:

Koniec lat dwudziestych to splot wielu okoliczności, które przyniosły firmie Parker ciężkie czasy. 

Koszt budowy nowej siedziby znacznie przekroczył plan - wyniósł ostatecznie 2 miliony dolarów - i firma w 1920 roku, po raz pierwszy od 34 lat istnienia, odnotowała stratę. Mimo, że w katalogu piór miała 400 modeli, to sprzedaż nie była satysfakcjonująca. Parker spada na czwarte miejsce jako producent piór, a wyprzedzają go Waterman, Wahl i Sheaffer. 

Na dodatek panująca epidemia grypy powoduje, że ludzie ze strachu nie ruszają się z domów i unikają zakupów. W USA na grypę umiera 675 000 ludzi, a więc więcej niż traci na pierwszej wojnie światowej. Na całym świecie na umiera na nią 50 milionów ludzi. To oczywiście przekłada się na recesję w biznesie. Powojenny book ekonomiczny się załamuje a globalna sprzedaż spada o 56%. 

Firma Parker nerwowo szuka jakichś rozwiązań tej sytuacji. Sam George Parker rusza kolejny raz w objazd po świecie, szukając nowych rynków zbytu. 

Jakby na to nie spojrzeć, to rok 1920 był dla firmy Parker końcem pewnej epoki, chaotycznego, ale szybkiego rozwoju. Zbudowano markę, która zaczynała podbijać świat, ale się potknęła. Pozostawało pytanie, czy się z tego podniesie?